Dewasa ini,
kepesatan ekonomi dan sosial yang menjadi akar proses pembangunan global. Secara
umumnya, kepesatan ini telah mewujudkan dan meningkatkan beberapa perubahan kepada
pola-pola jenayah. Jenayah di Malaysia kini menjadi semakin kompleks dan
kadangkala semakin sukar untuk dikesan. Setiap hari, kita sering disajikan
dengan laporan melalui media massa mengenai kes jenayah yang semakin
menggawatkan keadaan seperti peras ugut, penyalahgunaan dadah, rasuah, penculikan, kes rogol dan sebagainya. Statistik
jenayah yang diperoleh melalui PDRM dikatakan semakin meningkat. Seringkali
pula orang awam dikatakan berasa khuatir dan gelisah terhadap bahaya dan kesan
jenayah yang sukar diramalkan keluasannya terutama dalam masyarakat serba moden
kini yang banyak menonjolkan peningkatan keadaan individualisme, materialisme
dan hedonisme. Terdapat satu trend yang semakin membimbangkan terhadap jenayah
ganas yang mengakibatkan kecederaan teruk dan kematian. Pelakuan jenayah merupakan suatu permasalahan sosial yang
melanda kebanyakan bandar di dunia kini. Permasalahan ini meningkat seiring
dengan kepesatan sesebuah bandar dan negara. Daripada
sejumlah 14 jenis kategori jenayah di Malaysia yang dikeluarkan oleh Ibu
Pejabat Polis Bukit Aman, jenayah yang mencatatkan peningkatan adalah jenayah
harta benda, jenayah kekerasan, jenayah komersil dan jenayah komersil bersiri.
Secara
umumnya, definisi Jenayah adalah lebih menjurus kepada satu kelakuan yang menyalahi
undang-undang dan patut disalahkan yang boleh dihukum oleh kerajaan. Ia juga merupakan satu perbuatan atau sebarang kesalahan yang boleh
mengancam masyarakat. Segala perbuatan atau tindakan itu boleh disabitkan
kesalahan di sisi undang-undang dan orang yang melakukannya bertanggungjawab
menerima hukuman denda atau penjara seperti yang telah diperuntukkan oleh
undang-undang . Mohd Reduan (2009) telah menerangkan ciri-ciri jenayah dengan
merujuk kepada satu ungkapan “Actus non
fecit reum nisi menssit rea” yang bermaksud sesuatu perbuatan seseorang
tidak boleh menjadikannya bersalah kecuali mempunyai niat yang salah iaitu
terdapat undang-undang jenayah bagi menentukan sama ada perbuatan seseorang
merupakan satu kesalahan ataupun tidak. Terdapat dua ciri-ciri jenayah iaitu
niat yang salah atau niat jahat yang disebut sebagai “mens-rea” dan tindakan atau perbuatan yang salah yang disebut
sebagai “actus-reus”. Jenayah telah diklasifikasikan kepada dua
bahagian iaitu Jenayah ganas yang secara amnya termasuk pembunuhan, cubaan
membunuh, rompakan berkumpulan dengan senjata api, samun berkawan tanpa senjata
api, samun dengan senjata api, samun tanpa senjata api, rogol dan akhir sekali
secara sukarela menyebabkan kecederaan dan jenayah harta termasuk
mereka kesalahan yang melibatkan kehilangan harta semasa yang tidak ada
penggunaan keganasan oleh pelaku. Penjenayah telah menjadi lebih
sofistikated disebabkan teknologi komputer dan telekomunikasi yang cepat
berkembang telah mengambil langkah progresif untuk memberikan mereka kelebihan
melalui pengetahuan penyiasatan dan hasilnya menyebabkan kesukaran dalam
penyiasatan forensik oleh pihak berkuasa. Jenayah pada masa kini telah menjadi
lebih kompleks dan kadang-kadang mustahil untuk dikesan.
Siasatan
jenayah yang sistematik dan mantap perlu bagi memastikan pesalah jenayah ini
dapat dihadapkan di muka pengadilan dan membantu mengurangkan kadar jenayah
yang sedia ada. Gilbert (2004) mendefinisikan tempat kejadian sebagai lokasi di
mana satu kesalahan jenayah yang disyaki berlaku, manakala Inman dan Rudin
(2001) mendefinisikan ia sebagai puncak piramid terbalik yang mengembang untuk
merangkumi penyiasatan jenayah, pengiktirafan, analisis, tafsiran keterangan
dan akhirnya melalui proses perbicaraan mahkamah. Secara umumnya, proses siasatan
jenayah lebih kepada carian sistematik untuk kebenaran dan satu proses untuk
mencari, mengumpul, menyediakan, mengenal pasti dan membentangkan bukti untuk
menentukan apa yang berlaku dan yang mengenal pasti untuk menentukan apa yang
berlaku dan yang bertanggungjawab atas segala perbuatan salah.
Tambahan pula, ia disebut sebagai satu proses rekonstruktif yang menggunakan
hujah deduktif berdasarkan bahan bukti yang ada pada seseorang, untuk
menentukan sama ada suspek mempunyai maklumat bukti suatu kesalahan yang boleh didakwa
di mahkamah. Siasatan forensik penyiasatan merupakan satu kaedah sains yang
bertujuan untuk memulakan prosiding mahkamah undang-undang syariah dan sivil.
Imej
fotografi boleh menunjukkan dan menentukan sifat kejadian atau menjadi petunjuk
jenis jenayah yang telah dilakukan. Ia dapat berfungsi untuk merekodkan aspek
penting dalam proses penyiasatan. Imej fotografi juga boleh memberikan tindak
balas terhadap undang-undang sebagai dokumentasi bahan bukti dan memberikan peningkatan
tahap komunikasi visual dalam penyiasatan jenayah. Dalam erti kata, sains
forensik menggunakan imej fotografi untuk merakam dan mengkaji bukti, akses fotografi,
dan yang terbaru ialah penambahbaikan teknologi pengimejan digital (Porter 2011).
Rakaman tempat kejadian dengan cara ini akan membolehkan mahkamah untuk melihat
tempat kejadian dalam saiz yang kecil dan terkawal. Keberkesanan imej fotografi
hanya boleh berperanan sekiranya visual itu mempunyai ciri-ciri seperti mudah,
jelas dibaca dan difahami , Mesej yang dapat di tafsir mudah dan tidaklah
bersifat kompleks untuk meneliti imej visual dengan terperinci. Imej fotografi
pula mestilah mempunyai ciri visual yang dapat mendorong interaksi yang aktif
antara jurugambar, pegawai penyiasat dan pentadbiran mahkamah dalam mendalami maksud
yang terdapat dalam imej gambar dan membantu pihak yang terlibat dalam
memfokuskan perhatian kepada maksud yang terdapat dalam imej fotografi forensik
tersebut. Pendek kata, semuanya memberi makna pada pihak yang terlibat dalam
proses penyiasatan dan pengadilan. Andainya visual imej fotografi ini dapat
dihayati dan ditafsirkan dengan tepat, tidak sukar untuk jurugambar forensik menghasilkan
bahan visual yang berkualiti, tepat dan diakui kesahan nya.
No comments:
Post a Comment